Şizoaffektif Bozukluk

ŞİZOAFFEKTİF BOZUKLUK:
İsminden de anlaşıldığı gibi şizoaffektif bozuklukta hem şizofreni, hem de affektif
bozukluk bulguları vardır. İlk kez 1913′de George H. Kirby ve 1921′de August Hoch
şizofreni ve affektif bozukluk semptomları olan ve dementia praecox gibi yıkıma
uğramayan bir grup hasta tanımladılar ve bunları manik-depressif psikoz grubunda
sınıflandırdılar. 1933′de Kasanin “şizoaffektif bozukluk” deyimini kullandı. 1970′lere
kadar hastalığın şizofreninin bir alt tipi olduğu kabul edildi. Daha sonra, iki uçluluğun
sık olması, seyrinin şizofreniye göre daha iyi olması, lityumun bazı olgularda etkin
olduğunun görülmesi şizoaffektif bozukluğun affektif bozukluklar kapsamında ele
alınmasınaneden oldu.

Epidemiyoloji:
Şizoaffektif bozukluğun yaşam boyu prevalansı %1′den azdır. Erkeklerde kadınlardan
daha az görülür. Özellikle evli kadınlarda daha sıktır. Kadınlarda başlama yaşı tıpkı
şizofrenide olduğu gibi erkeklere göre daha geçtir. Bozukluğun bipolar tipi genç
erişkinlerde, depressif tipi ise yaşlılarda daha sık grülmektedir.

Klinik özellikler:
Şizoaffektif bozukluğun bütün semptomları, şizofreni, manik atak ve depressif atağın
semptomlarını içerir.Şizofreni ve duygulanım bozukluğu semptomları birlikte ya da
dönüşümlü olarak bulunabilir. Bozukluğun seyri alevlenmeler-yatışmalar biçiminde ya da
uzun süreli kötüye gidiş biçiminde olabilir.

Ayrici tani :
Tizofreni ve duygulanım bozukluğunun ayırıcı tanısında belirtilen bütün durumlar,
şizoaffektif bozukluk ayırıcı tanısı için de geçerlidir. Steroid tedavisi alanlar, amfetamin ve
fensiklidin kötüye kullanımı olanlar ve temporal epilepsisi olan hastaların bazıları,aynı
anda şizofrenik bozukluk ve duygulanım bozukluğu semptomları gösterebilir.

Gidiş ve sonlanım:
Şizoaffektif bozukluğu olanların prognozu, şizofrenik bozukluğun prognozuyla
duygulanım bozukluğunun prognozu arasındadır.

Tedavi:
Tizoaffektif bozukluğun majör tedavi biçimleri hastaneye yatırma, ilaç tedavisi ve
psikososyal düzenlemelerdir. Farmakoterapide kullanılacak temel ilaçlar antidepresanlar
ve antimanik ilaçlardır. Eğer gerekiyorsa kısa süreli kontrol amaçlı antipsikotikler
kullanılabilir. Semptomları kontrol etmede uzun dönemde timoleptik ajanlar etkili
olmabilir. Bipolar tip şizoaffektif bozukluğu olanlarda lithium, karbamazepin, valproat,
yada bu ilaçlar tek başına etkin değilse bunların kombinasyonu verilmelidir. Depresif
tipte antidepresanlar, antidepressan tedaviye cevap yoksa EKT uygulanmalıdır.

Kaynak : ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ PSİKİYATRİ ANABİLİM DALI DERS NOTLARI